31
jaar na het dramatische verlies van DWO A1 tegen aartsrivaal Westlandia kwamen
de 12 jonge helden van weleer bij elkaar tijdens een reünie. Dikker, wijzer(?) en
grijzer komen we 1 voor 1 de houten catwalk af aan het Scheveningse zwarte pad.
Rene 'coup soleil' Heijmans in een grijze creatie met foute zonnebril, Hippie Ronald van der Werff straight from Bilbao, Martin ‘Rambo’ Plugge die iedere spits letterlijk het mes
op de keel zette, technicus Hilmar ‘big
mouth’ de Groot die overigens veel kleiner is dan zijn naam doet vermoeden, Fred
‘de tank’ Adegeest had zijn zwarte bos krullen thuis gelaten, John ‘Jezus’ Petrici met baard die de gedaante van de Here had
aangenomen en last but not least ondergetekende, totaal onberekenbare talentvolle linkerspits.
Het
trauma was inmiddels deels verwerkt, maar ‘de Tank’ voelde zich nog zichtbaar schuldig. In de beslissende wedstrijd tegen de
kassenboeren uit Naaldwijk gaf hij in de 85e minuut, bij een
voorsprong van 1-2, een verkeerde terugspeelbal waardoor de wedstrijd kantelde
en ons leven voorgoed veranderde. Weg kampioenschap, weg internationale voetbalcarrière.
DWO
A1 was the perfect mix van technisch vernuft, laufpenzung, gogme, teamgeist en lef;
Barcelona avant la lettre. In
het bekrompen Zoetermeer werd onze vooruitstrevende speelopvatting en onze
mondigheid door een aantal boerse spelers in DWO 1 als een
bedreiging gezien. In het daarop volgende senioren jaar moest onze meest
talentvolle speler Hilmar de Groot onder druk van spelers en toenmalige trainer
Kees Pouwiel het DWOse veld ruimen. Hij deed deze opzienbarende bekentenis op
de reünie. Wij waren in de veronderstelling dat hij hogerop wilde. Het mocht overigens
de vreugde van het weerzien niet drukken.
Bij
de aanstaande nieuwjaarsreceptie van UVS zal ik hoofdverdachte Kees
Pouwiel aan de tand voelen. Hij vraagt mij ieder jaar wanneer we een reünie
gaan organiseren van DWO 1. Het moest er nu maar eens van komen...
Ab+
