In de winter ruil ik mijn Specialized racefiets in voor een Cube Aim mountainbike met
28inch king size wielen. Bijna moeiteloos transform ik deze periode van een
begenadigd klimmer tot een technisch begaafde Mountainbiker. Mijn natuurlijke omgeving voor de wintermaanden is
het MTB-circuit in de mooie duinen en bossen van Noordwijk aan zee. Gracieus
slalom ik langs bomen, maak thrillseeking afdalingen en beklim uiterst
steile duinpaden waarbij het stijgingspercentage van de Stelvio verbleekt.
Af en toe waag ik mij met mijn MTB op het strand. Zo ook op zondag 15
Januari 2017. Ik had mezelf ingeschreven voor de MTB Beachrace in Noordwijk.
Mijn trainingsmaatje Tom Dumoulin was ook van de partij. Tom kende mijn
reputatie als tempobeul en had mij gevraagd als MTB-Haas te fungeren op het strand tussen Noordwijk en Zandvoort met een klein sidestep naar het auto-circuit van
Zandvoort. Ik had de opdracht om hem uit de wind te houden tot de opgang
richting het auto-circuit. Daar moest ik hem uit het gedrang
houden om Tom vervolgens op de terugweg naar Noordwijk weer uit de vuile wind te houden.
Ons plan pakte goed uit totdat een verdwaald zeehondje ons strandpad kruiste bij paal 27, halverwege Zandvoort-Noordwijk op de terugweg. Zijn GPS had
hem in de steek gelaten. Ik kon het beestje ternauwernood ontwijken en riep nog
achterom naar Tom, maar Dumoulin knalde vol op de grijs gespikkelde zeehond en
werd gelanceerd vanaf zijn mountainbike. Dag klassieker zeges, dag eindzege ronde van Italië, dag wielerseizoen.
Zijn val werd echter gelukkig gebroken door de honderden zeesterren die op
de vloedlijn lagen. Tom krabbelde op, veegde de bont gekleurde zeesterren van
zich af en wilde op zijn mountainbike stappen. Toen zag hij de hulpeloze
zeehond. Hij had de aanrijding gelukkig ook overleefd. Hij keek Dumoulin met
zijn grote onschuldige ogen aan alsof hij zijn excuus wilde maken. Tom zou
Dumoulin niet zijn als hij de verdwaalde zeehond niet terug in zee zou duwen.
Samen trokken we het aangeslagen beestje terug de zee in.
Alle deelnemers inclusief de bus waren ons inmiddels gepasseerd. Of toch niet? Naast de
bezemwagen 'reed' een volledig geparkeerde mountainbiker op een Cube Aim met 28inch King size
wielen. Hij reed niet, net als iedereen, op gladde beachbanden maar vreemd genoeg op regular
mountainbike banden. Geen wonder dat hij achteraan reed. We groetten hem
vriendelijk en reden rustig in de ochtendzon richting de finish in Noordwijk.
Mijn tijd komt nog wel, dacht Dumoulin. Op dat zelfde moment wenste de uitgepierde mountainbiker Dumoulin veel succes in de Giro d’Italia.
Ab+
