'Ik moet je daarna eerst even bledderen', zegt zuster en controlfreak Leonie van het Rijnlands Revalidatiecentrum. Ik ging via een half hoge transfer van bed in de rolstoel zitten. Het (niet-)plassen leverde gek genoeg toch veel gezeik op. Iedere keer na het plassen moest ik worden gebledderd -of ik in blijde verwachting was van teveel plas dmv een echo.. Bij teveel vocht in de blaas werd het met een katheter -lange sadistische naald met zeikzak- uit je piemel omhoog gezogen. Ik werd langzaam gek van dat onzelfstandige gedoe en gecheck. Maar ik moest mij er maar aan overgeven, er zat niets anders op. De 'fitte vijftiger' had plaats gemaakt voor een vermoeide, verdwaalde patiënt van middelbare leeftijd. Als een halve zombie zit ik in de 'eetgroep' tussen alle andere zombies aan de ontbijttafel.
Het Brein speelt 's nachts vreemde mindgames met me maar heeft gelukkig de power zich te herstellen. De tijd staat hier stil, haast heeft geen zin, geduld is het toverwoord.
Ab+
