Als primi van de zomervakantie -waarheen eigenlijk? - ging ik met zoonlief Job een weekendje naar Parijs. We moesten dan wel naar Disneyland Parijs...leuk...en in mijn toestand een hele uitdaging. De jarenlange vertragingstactieken waren helaas uitgewerkt. Na bloedige onderhandelingen 'mocht' ik dan naar Musée Picasso. ‘La Guernica” werd daar tentoongesteld. Toch? Tot mijn teleurstelling seulement une replica. Merde. Met het oog op de Tour de France was de Tête de Taureau een briljante surprise.Disneyland was met recht een ‘avontuur”. De Disney propaganda machine draaide op volle toeren. In het bomvolle park voornamelijk dikke 'Deplorables' met Mickey Mouse oren of die bloedserieus op de foto gingen met hun helden (!?) Goofy of Donald Duck. Maar gelukkig ook meisjes in prinsessenjurkjes van ijskoningin Elsa uit Frozen of Sneeuwwitje. Mijn favoriete habitat is het niet, maar alles - voor deze ene x - voor je kind.
Eurodusnie; voor ouders een regelrechte ramp, voor de kinderen een paradijs op aarde. Geen cappuccino te krijgen in dat fucking parc maar Disney bull shit volop te koop. Laat Trump zich daar maar eens druk om maken.
Maar de big smile van Job op Mainstreet met uitzicht op het sprookjeskasteel vergoedde veel, zo niet alles. Toch zie ik al die zwaar onderbetaalde medewerkers voor me die door eigenaar Dagobert Duck worden uitgebuit. Terwille van het geluk van mijn zoon neem ik dat één keer voor lief. Het meest pure wat ik in dat commerciële monsterlijke park zag was een vlinder. Hij was duidelijk de weg kwijt. Net als ik.
Ab+
