Ik waagde me - met enige reserve - voor het eerst sinds ongeveer een jaar na mijn herseninfarct weer op een dance festivalletje. Straf_werk op Blijburg aan zee was de gelukkige. Het voordeel van dance festivalletjes in de zomer is dat je niet tot 6.00 AM op je favoriete dj moet wachten- ADE 2014 Petar Dundov. Je bent gewoon voor het donker weer thuis.
Bert, Hans en ik - nog immer young at heart - gingen vol verwachting met de trein naar de hoofdstad. Amigo Witte - onze Amsterdamse Techno guide - ontmoette we in Blijburg aan zee.
Vier podia waren uit het Blijburgse zand gestampt en een dertigtal dj's vormden de line up. Podium de Hideout was wel even zoeken.
Onze zoektocht werd echter niet beloond. De zware eentonige beats van dienstdoende Engelse dj Alan Fitzpatrick waren niet 'our cup of tea'. We maakten wat nice pics om onze toch kostbare tijd goed te gebruiken en om het thuisfront de ogen uit te steken. We lieten ons als Techno Diehards natuurlijk niet bij de eerste de beste slechte dj-set uit het veld slaan. De Engelse Maya Jane Jones gekleed in hoog gesloten zwart- wel helemaal onder de tatoos volgens Hans - en Joris Voorn op podium The viewpoint herstelden ons vertrouwen in de Techno. Ik merkte wel dat mijn dance moves en fysiek hadden geleden onder mijn brain accident.
Tijdens de sublieme set van closing dj Solomun op het prachtig uitgelichte stage The Big Three begon mijn lichaam meer en meer te protesteren. Dit terwijl de huidige Techno-master na elke diepe bassdrum-break een spanning opbouwde die vervolgens in het publiek explodeerde. De schreeuwerige synthesizers maakten het tot een gruwelijke rauwe set. Mijn rechterbil schoot spontaan in de kramp van zoveel Techno-geweld.
Op mijn laatste benen haalde ik de pendelbus - zonder kaartje - die ons naar Amsterdam Centraal bracht waar we traditiegetrouw een Whopper enthousiast naar binnen werkte. Iets te enthousiast volgens een oudere chagrijnige dame in onze verder vrolijke coupe. We kregen ouderwets straf_werk van de oud-lerares. We maakten met alle plezier op de vette beats van Solomun ons straf_werk - 250 regels met 'hoe eet ik netjes een Whopper in een volle treincoupe'.
Tijdens de sublieme set van closing dj Solomun op het prachtig uitgelichte stage The Big Three begon mijn lichaam meer en meer te protesteren. Dit terwijl de huidige Techno-master na elke diepe bassdrum-break een spanning opbouwde die vervolgens in het publiek explodeerde. De schreeuwerige synthesizers maakten het tot een gruwelijke rauwe set. Mijn rechterbil schoot spontaan in de kramp van zoveel Techno-geweld.
Op mijn laatste benen haalde ik de pendelbus - zonder kaartje - die ons naar Amsterdam Centraal bracht waar we traditiegetrouw een Whopper enthousiast naar binnen werkte. Iets te enthousiast volgens een oudere chagrijnige dame in onze verder vrolijke coupe. We kregen ouderwets straf_werk van de oud-lerares. We maakten met alle plezier op de vette beats van Solomun ons straf_werk - 250 regels met 'hoe eet ik netjes een Whopper in een volle treincoupe'.
Ab+
