Ruim een jaar na mijn herseninfarct maak ik weer mijn opwachting op het feest der feesten, Leids ontzet.
De riblappen vallen al bijna uit elkaar en de Hutspot is gestampt. Hutspot eten met vrienden en daarna naar de Taptoe - hopeloze optocht van Leidse verenigingen - om je vervolgens in de stad klem te zuipen is het loodzware programma van 2 oktober. Van klem zuipen komt overigens - sinds mijn drooglegging - gelukkig niets terecht. Ook zonder drank sta ik mijn mannetje in het slap lullen. De avond had echter - door toedoen van een in midlifecrisis verkerende vriend Bun - een melancholische ondertoon.
De riblappen vallen al bijna uit elkaar en de Hutspot is gestampt. Hutspot eten met vrienden en daarna naar de Taptoe - hopeloze optocht van Leidse verenigingen - om je vervolgens in de stad klem te zuipen is het loodzware programma van 2 oktober. Van klem zuipen komt overigens - sinds mijn drooglegging - gelukkig niets terecht. Ook zonder drank sta ik mijn mannetje in het slap lullen. De avond had echter - door toedoen van een in midlifecrisis verkerende vriend Bun - een melancholische ondertoon.
Mijn brein is - een jaar na dato - deels ontzet. De progressie is helaas afgevlakt. Ik mag en kan alles weer maar wel op Keuken kampioen niveau. Alles kost meer energie. Bij een voorhand op de tennisbaan net even niet de goede balans vinden. Op het klimmetje tijdens toertocht Gran Fondo Rosa je wielermaten moeten laten gaan. Na drie uur vrijwillige ‘data analyse’ achter de PC bij Green Destinations noodgedwongen tijd voor een 'beauty-sleep'. Met de vaak onzichtbare gevolgen - vermoeidheid, instabiliteit, pijn in bilspier, verwarmde rechterzijde en licht in het hoofd - moet ik dealen. Het lukt door acceptatie - enkele x ook frustratie hoor - en een flinke dosis relativeringsvermogen. Het UWV had me overigens doodleuk voor 95% goed willen keuren ware het niet dat ik via een Einstein-achtige formule op basis van mijn 'hoge' oude loon gelukkig nog in de Ziektewet blijf. De timmerman heeft minder geluk. Straks nog een werkgever die het lef heeft om mij aan te nemen. Keuzes maken en nee zeggen hoort bij dit brainpowerproces, al zijn deze voor mijn indirecte omgeving soms wat moeilijker te verkroppen. De toekomst blijft ongewis, maar geldt dat niet voor iedereen?
Het programma op 3 oktober is eigenlijk al ruim 30 jaar hetzelfde. Tradities moet je tenslotte koesteren. Roes uitslapen, straattheater, optocht kijken op de brug en kermis zijn de vaste waarden in deze jaarlijkse folklore. De Booster Maxxx liet ik net als vorig jaar volledig aan mij voorbij gaan. Vriend Bun werd het allemaal te veel en zocht zijn heil dit jaar in de Efteling. Leids Ontzet zou nooit meer hetzelfde zijn..
Ab+