Een lome zondagmiddag, de oliebollen koud achter de kiezen. Het is grijs en bewolkt in Leiden. Mijn museumjaarkaart rammelt in mijn zak. Hij wil er nog even uit voordat hij mid januari verloopt. Van mijn moeder krijg ik traditiegetrouw een nieuwe voor mijn verjaardag in april. Het lijkt me wel even lekker, drie maanden museumloos door het leven.
Boymans in Rotterdam of de Hermitage in Amsterdam? Mijn keuze viel op Rotterdam. Ook al omdat Boymans voor de komende 10 jaar (!?) zijn deuren sluit voor een ‘kleine’ verbouwing. Daarnaast was Rubens te zien met een paar olieverfschilderijtjes, Pure Rubens. Hij maakte vaak prachtige schetsen voordat hij aan het echte schilderij begon. De ‘schets’ kon hij dan alvast aan de klant of zijn atelier laten zien.
Via de overdadige Markthal liep ik via Blaak met zijn skyscrapers naar de Witte de Withstraat. Wat een fascinerende stad is Rotterdam toch. Zijn contrast tussen oud en nieuw is ongeëvenaard. Even verderop ligt museum Boymans. De tentoonstelling Pure Rubens was, er onder grote belangstelling, te zien. Rubens, een Belgische schilder uit begin 17e eeuw, is bekend bij het grote publiek om de weelderige blote vrouwen in zijn schilderijen. Maar naast dikke blote wijven schilderde hij - veelal in opdracht - prachtige bijbelse taferelen en portretten. Zijn oeuvre telt maar liefst 1400 schilderijen. De naakten van Rubens worden overigens van het Facebook netwerk geweerd sinds juli 2018. Regelrechte pornografie volgens de huichelachtige Amerikanen.
Verderop in het museum hangen pop art-achtige werken van Wim.T. Schippers. Hij heeft net als Rubens een fascinatie voor blote vrouwen.
Met een nieuwjaarsdrankje op de nieuwjaarsreceptie van Boymans nam ik voor de komende 10 jaar afscheid van Boymans. Ik liep over de Westersingel naar de Kapsalon. Weer terug met de trein naar Leiden. Volgende week nog even naar Amsterdam. Ook prachtig.
Ab+
