Na ons Deense avontuur bracht de ferry ons naar Helsingborg, Zweden. De Volvo bracht ons dieper Zweden in. Eenzame meren en eindeloze bossen. Rust en stilte, dat is Zweden. Ons Airbnb onderkomen in Jämshög was een eenvoudig roodbruin huisje - alle huisjes in Zweden zijn trouwens in die kleur - bij een Pippi-achtig huis met drie paarden, wat kippen, twee poezen en twee hondjes. Het beroemde vrijgevochten meisje met sproeten was helaas in geen velden of wegen te bekennen. Ook meneer Nilsson niet. Job, mijn zoon, voelde zich als een vis in het water op de boerderij. De paarden liepen pippi-like wel gewoon op de veranda en in het huis. In het begin is het even wennen zo'n paard in huis, maar je bent in Zweden of niet.
Strand, bos, meer of elanden spotten, opties zat in Zweden. Tenminste als het weer een beetje mee zit. Buienradar bepaalde mede onze dagplanning. Bij een dreigende onweersbui, eerst maar mijn broodnodige powernap alvorens naar het strand te gaan. Ook voor mijn gezinsleden een signaal om even te onthaasten - even van die fucking smartphone af - of zouden zij het toch anders zien…
Op een bewolkte dag vertrokken we voor een elandsafari. Wie geen eland heeft gezien is niet in Zweden geweest, toch? Maar onderweg in de schemering stonden we in the middle of nowhere, midden op de weg, ineens oog in oog met een eland. Ik moest vol in de remmen. Een joekel van een beest met een weelderig gewei keek ons hongarisch aan. Damp steeg op van zijn harige bruine vacht. Zelf ook geschrokken maakte het beest zich vervolgens snel uit de voeten. Terwijl de eland in het bos verdween waren wij weer een beetje van de schrik bekomen. We lieten na deze schokkende eland ervaring de safari maar voor wat het was. We kwamen via Buienradar op het zonnige strand van havenstadje Hällevik. We kalmeerden ons met een koud alkoholfri öl op een terrasje. Skål.
Ab+
