Als de dagen korter worden en de bladeren van de bomen vallen, zoeken wij regelmatig Limburg op om wat te onthaasten. Even niks in een andere omgeving. Beaujean Vacances is dan vaak de gelukkige om ons te huisvesten in één van haar strak ingerichte vakantiewoningen in Zuid-Limburg.
Tot voor een paar jaar geleden bivakkeerden we aan het eind van de zomervakantie ook met de vriendengroep van mijn vrouw in een luxueus huis van Beaujean Vacances. Door de vele gezinsuitbreidingen liepen de kosten al snel uit de klauwen. Ondanks een veto van de kinderen kiezen wij de laatste jaren voor een boerencamping ergens in het land. Gelukkig zijn de weergoden ons doorgaans goed gezind.
Met het eigen gezin en buiten het zomerseizoen kiezen we wel voor een stenen dak van Beaujean boven ons hoofd. Deze keer niet in het Nederlandse Geuldal, maar in de Belgische Voerstreek, vlakbij Maastricht. Mijn dochter - inmiddels 17 - bleef voor het eerst tot haar eigen genoegen alleen thuis. Mijn zoon kon ook zijn zus wel even missen. Netflix had hij wel meegenomen. Wij moesten het - nondeju - doen met alleen Belgische en Franse zenders op het mega screen aan de muur. Gelukkig vergoedde de prachtige Voerstreek omgeving alles. De grillige heuvels en de vele wandelpaden door bos en weilanden - hier en daar wat koeien ontwijkend - maken het tot een walhalla voor wandelaars. Het landschap is minder gecultiveerd dan in Nederland wat de natuurbeleving ten goede komt. Ook het centrum van het plaatsje 's-Gravenvoeren was minder gecultiveerd.. De hoofdstraat van het weinig tot de verbeelding sprekende dorpje was massaal opgebroken en zonder 4x4 monstertruck totaal onbegaanbaar. Typisch Belgisch. De regen van de voorbije dagen had de weg veranderd in een kolkende modderstroom. De 'deviation' bracht helaas ook geen soelaas. Als je niet over deze hoofdstraat het dorp uit reed richting Maastricht, betekende dit minimaal 50 km omrijden. Gelukkig is de benzine in België wel ruim 20 cent goedkoper dan in Nederland. Gelukkig konden we wandelen vanaf ons vakantiewoning. Alle wandelroutes starten en eindigen in België - hoe kan het ook anders - in de kroeg. In dit geval café 'De Wandelaar'. Een bruine kroeg gevuld met mariabeelden en wat stamgasten als meubilair en vies ruikende kleedjes op de vele kleine houten tafeltjes. De routes waren goed uitgepijld en gingen kriskras door heuvels, weilanden en herfstachtige bossen. Helaas moest ik gezien mijn rechterkant beperking de eerste wandeletappe na drie kwartier staken. Na mijn beauty sleep stond in de middag Maastricht op het programma. Mijn zoon en vrouw konden hun shopping desire toch niet onderdrukken. Ik nam zonder te klagen plaats op de Markt bij café de Zwaan. Ik liet mij het non alcoholische NONnetje IPA van Jopen goed smaken.
De volgende ochtend liet ik mij tijdens de tweede- ingekorte - wandeletappe niet kennen en voltooide deze met vlag en wimpel. Nu nog het dorp uit…
Ab+
