De wereld gaat steeds verder op slot. China heeft brandmeester geroepen, maar de rest van de wereld staat nog in de fik. Het leven staat stil. De impact op de samenleving is ontwrichtend. Straten zijn leeg en mensen zijn onzeker over hun gezondheid en inkomen. Families zitten sowieso tot 1 juni met elkaar opgescheept.
Het virus is onvoorspelbaar en lastig controleren. Is het aantal IC-bedden genoeg of moeten er straks toch bizarre keuzes worden gemaakt? Als iedereen zijn gedrag aanpast komen we er samen uit. Speciaal voor jongeren is social distancing lastig. Gelukkig vult de app Houseparty de leegte. Ouderen zijn het meest kwetsbaar. Het aantal doden onder hen loopt nog steeds op. Ik breng boodschappen bij mijn vader anders moet hij de drukke supermarkt in met een verhoogde kans op besmetting. Hij krijgt een onveilig gevoel van deze coronacrisis, net als in de oorlogsjaren tijdens zijn jeugd.
Mensen in de zorg zijn in deze barre tijden de frontsoldaten. De helden in een nieuwe werkelijkheid. Zij maken het verschil. Ik heb het zelf meegemaakt. Maar dat zijn gvd wel dezelfde mensen die een paar maanden geleden op het Malieveld tevergeefs stonden te protesteren voor meer respect en geld. Times are changing.
Mijn poes Saar schuurt langs mijn benen. Ze wil nog wat zalm snoepjes. Blijkbaar had ze vergeten dat ik vijf minuten geleden nog wat snoepjes had gegeven. Zij heeft geen idee wat er aan de hand is in de wereld. Gelukkig maar. Ondanks haar geheugen als een zeef, kunnen we allemaal in deze tijden van thuis-isolatie wel iets van Saar leren. Leef in het nu, geniet van de kleine dingen, dagdroom, wees tevreden met niks doen, wees autonoom, blijf je verwonderen, heb schijt aan iedereen en kijk wat de dag brengt.
Naast het verschrikkelijke leed is de coronacrisis ook een gamechanger. Winston Churchill zei ooit; 'Never waste a good crisis'. Leraren en andere werkenden werken massaal online vanuit huis, snelwegen en treinen zijn leeg. Vader en moeders zijn weer thuis bij hun kinderen. We hebben weer eens lege agenda's en komen er achter dat het afzeggen van afspraken - fear of missing out - helemaal niet zo moeilijk is. De luchtkwaliteit is nog nooit zo goed geweest. De saamhorigheid is groot. Maar voor hoe lang?
Deze crisis van ongekende omvang zet alles op scherp. Onze psyche, solidariteit, een toenemende generatiekloof, implosie van de EU, discussie economie vs. gezondheid, globalisering, de staat van onze gezondheidszorg en de wereldorde. Moeten we - whatever it takes - zwakke ouderen redden ten nadele van inkomen en welzijn van werkenden en jongeren de komende decennia (filosoof Damiaan Denys)?
Misschien kunnen we deze crisis gebruiken om de wereld mooier te maken. Wel het dringende verzoek aan de Chinezen om per direct te stoppen met het eten van gevulde rauwe vleermuizen. Stay safe.
Ab+
