Terwijl ik het voorjaar tegemoet fiets vechten Oekraïners - 2000 kilometer verderop - voor hun leven en vrijheid. Moeilijk voor te stellen als ik in Meijendel een veulen achter zijn moeder aan zie dartelen.
Poetin is, na weken dreiging, buurland Oekraïne binnen gevallen. De narcistische idioot vond dat hij te lang genegeerd wordt in de wereld en wil het verloren groot-Russische rijk in ere herstellen.
De EU is na de inval nog nooit zo eensgezind geweest in zijn reactie. Zelfs Hongarije en Polen helpen de vluchtelingen uit Oekraïne. Zij weten immers hoe een bezetting voelt. Duitsland, wat altijd terughoudend is geweest qua defensie door de WOII, gaat 100 miljard (!) investeren in de Bundeswehr. Hopelijk not too little too late. De EU heeft wel boter op hun hoofd. Sinds de revolutie op het Maidan-plein in Kiev in 2014 (!) heeft de EU onomwonden Oekraïne gesteund tegen Russische inmenging. Maar tot een echte formele toenadering - desnoods neutraliteit om de gewenste bufferzone tussen EU en Rusland te creëren - is het nooit gekomen.
De EU is in al zijn naïviteit te afhankelijk van Russisch gas geworden. Dat dit gas van Gazprom wordt geleverd door een onberekenbare tiran namen we jaren voor lief. Ook heeft de EU na de val van de muur opportunistisch de financiële rode loper uitgelegd voor Poetin en zijn Russische vriendjes. Het wordt eindelijk eens tijd om als EU op eigen benen te staan en niet alleen economisch zijn zaakjes op orde te hebben. Militair zonder de VS en energie-wise zonder de Russen. Wel moeten we bereid zijn hiervoor een prijs te betalen. Daarnaast wordt het hoog tijd om als EU met één stem te spreken en de tanden te laten zien aan wereldleiders die het niet zo nauw nemen met normen en waarden. Het is wel erg wrang dat we een oorlog nodig hebben om tot dat inzicht te komen.
Zonder direct betrokken te worden leveren de NAVO-landen wapens aan Oekraïne. Rusland direct aanvallen zou WOIII betekenen. De moedige bevolking van Oekraïne en zijn president Zelensky hebben de wapens opgepakt en zijn vastberaden de oude vijand Poetin te verslaan. Mannen laten hun vrouw en kinderen achter om te vechten. De beelden zijn hartverscheurend. De bevolking gaat vastbesloten de heroïsche strijd aan om hun vrijheid ten koste van alles te verdedigen. Op het mentale vlak zijn de Oekraïense troepen vele malen sterker dan de gestuurde Russische troepen.
Samen met zware sancties van de EU, die ook ons pijn gaan doen, moet Poetins oorlogsmachine worden gestopt. Met de inval lijkt de losgeslagen dictator zichzelf te isoleren en zijn hand te overspelen. Waterloo is niet ver meer, Vladimir.
Ab+
