Willy was jarig en zit zondag 10 jaar op de troon. Reden voor een feestje ondanks zijn tanende populariteit. Ik ben ook kritisch , maar met mijn oranje zonnebril zie je de zaken toch een stuk zonniger. Aan de andere kant..wie wil er nou niet een vrije dag en een leuk feestje? We hadden in huize Hoogland het hele jaar weer de mooiste rommel verzameld om op Koningsdag de Leidse bevolking blij te maken.
Eyecatchers tussen mijn vrijmarkt-stuff dit jaar waren een levensgrote opgeblazen dolfijn met al zijn zwemdiploma's, de onverwoestbare maar onverkoopbare 12-delige encyclopedie van mijn oud tante Annie, wat prêt à porter (oranje) kleding en 25 kg wielerboeken - sorry Timo en Frank.
Met vier oranje tompoezen en de vrijmarktzooi sprong ik opgewonden op de fiets richting Breestraat. Mijn Koningsdag-gevoel kan ik niet uitleggen. Een kunstenaar legt ook nooit zijn schilderij uit. Maar het heeft iets te maken met vrijheid, burgerlijke ongehoorzaamheid en verbinding. Voor mij geen legale aangewezen kutplek, maar mijn vaste illegale A-lokatie op het einde - of is het het begin? - van de Breestraat. Ik werd dit jaar gelukkig geen strobreed in de weg gelegd. Geen moeilijke vragen van de lieftallige BOA die we met het oude bedlampje van opa Bram hadden 'omgekocht'. Vriend Timo - ook stiekem Salvage Hunter - haakte gezellig ook aan met wat onvolledige puzzels en onnozele spellen.
De nieuwe zaak - Poké Perfect - op onze A-lokatie had op mijn verzoek een lange houten bank tegen zijn pui getimmerd. De hele Leidse vriendenkring genoot mee in het stralende zonnetje.
Mijn eerste klant was een Spanjaard uit Cadiz die voor werk naar Nederland was gekomen. Na een masterclass Koningsdag liep hij tevreden met Oranje voetbalshirt - €2 - verder het centrum in. De jaren 80-90 CD's liepen aanvankelijk niet zo hard. Niet zo gek gezien de CD's ontbraken. Een opmerkelijke klant wees me hierop na gvd 2 uur vrijmarkt. Hals over kop viste ik de CD's van onder andere Depeche Mode uit de Volvo. Ook de wielerboeken - prijs per kilo - vonden na zware onderhandelingen een nieuwe eigenaar. Het was weer een feestje om heel Leiden in al zijn 'schoonheid' voorbij te zien schuiven.
Na mijn beautysleep stortten Timo, Hans en ik met aanhang nog even in het feestgewoel. Ook Hein was van de bank gekomen om zich aan te sluiten bij het Tribute-festival op de Garenmarkt. Het weinig ambitieuze 50+ publiek was al snel tevreden met de lookalike van Freddy Mercury en de blonde Agnetha. Ik was minder onder de indruk. Ook had ik mijn maximale sta-tijd bereikt. Gelukkig vergoedde het gezelschap alles.
Ajaxied Willy deed het op tv best aardig in 010, maar zoals altijd redde Max de meubelen door een aangereikte Feyenoord sjaal om te houden. Geen woorden maar daden!
Ab+
