Op die fiets.

'Meneer, U moet wel een beetje doorrijden hoor’. Ik reed op mijn afgetrapte stadsfiets en draaide net rustig de Blauwpoortsbrug in Leiden - die van de Sinterklaasintocht - op. Twee dames - niet vies van een slagroomtaartje - op een e-bike kwamen met volle vaart uit de Morsstraat en claimde onterecht voorrang. ‘Jullie hebben makkelijk praten op die (fucking) e-bike’, riep ik getergd, maar met een glimlach. ‘Hoe oud zijn jullie eigenlijk, jonger dan ik denk ik?’, riep ik ze vals toe. ‘Hoe oud bent U dan?’ schreeuwde de bijdehandste van het stel. ‘59 lentes’, loog ik om mijn punt kracht bij te zetten. ‘Oh’, dan bent U zeker ouder’, zei één van de dames schuldbewust. Of zette ze me weg als een oude witte lul?

De (fat) e-bikers incl. e-bakfietsen terroriseren Nederland met alle gevolgen vandien. Vooral de fatbikes, de 'SUV's' van het fietspad, zijn een doorn in het oog. En heus niet alleen voor iedereen die hem niet kan betalen. Het maakt de kloof tussen arm en rijk groter, de jeugd  lui, de wegen onveiliger, zijn een aanslag op het klimaat (accu's en elektriciteit) en leggen extra druk op de zorg. Daarnaast zijn ze te stil en snel in hun kuif gepikt als ik als cyclist (even) in hun wiel zit. 

Overigens is de e-bike een prima alternatief hoor voor de auto in het woon-werk(school)verkeer. Oude lijken mogen daarentegen alleen met een fietsrijbewijs de weg op. 


Ik weet dat Nederland grotere uitdagingen heeft - wonen, bestaanszekerheid, migratie, zorg, klimaat en de VVD de volgende 4 jaar op het strafbankje - met de komende verkiezingen, maar kunnen we alstublieft een (fat) e-bike beperking invoeren?

De elitaire e-bike producent Van Moof gaf onlangs zelf het goede voorbeeld door failliet te gaan als gevolg van wanbeleid. 

Ab+