Ik zag vanaf de bank in mijn huiskamer dat de (doorgaans groene) buurvrouw M. de B een boom in de tuin aan het snoeien was. Snoeien is in deze misschien niet het juiste woord. De grote tak vlak onder een in aanbouw zijnd nest van een ekster stel moest er met bruut geweld aan geloven. Gelukkig bleef het nest ongemoeid. Maar ik - als natuurliefhebber - kom me niet aan de indruk onttrekken dat ze het indirect gemund hadden op het zwart-witte liefdespaar.
De eksters die een liefdesnest aan het bouwen waren schrokken zich, kijkend van een afstandje, dood. Ze waren niet de enige.
Naast de wielervoorjaarsklassiekers, luidt de bouw van het nest ieder jaar voor mij het begin van het voorjaar in. Het mannetje en vrouwtje vliegen af en aan om het nest nog mooier te maken. Naast het kenmerkende zwartwitte verendek heeft de brutale ekster ook een prachtige metallic blauwe kleur.
Een paar dagen na de snoeibeurt waren de buurvrouw en de overbuurman - eigenaar van de liefdesboom - weer druk in de weer met de boom. De eerste snoeibeurt had blijkbaar niet het gewenste effect gehad. Deze keer hadden ze zich gewapend met namaak-eksters. Het was me inmiddels duidelijk dat zij minder enthousiast over het gevleugelde liefdesstel waren. Dat bleek ook duidelijk toen ik opheldering ging vragen. De eksters schijnen rond 4.00u in de ochtend al flink de liefde aan elkaar te moeten verklaren. Dit gaat echter gepaard met een hoop gekrijs. Zelf nooit gehoord - wij slapen aan de andere kant - maar de buurvrouw - met ingewikkelde handleiding - en de overbuurman waren het zat. Door het plaatsen van namaak-eksters rondom het nest proberen zij de eksters aan te moedigen om een ander huis te zoeken. Ik zag aan het gezicht van de buurvrouw dat ze ondanks een verstoorde nachtrust moeite had met de verhuisplannen.
Ik dacht in een vredelievende wijk te wonen in Leiden. Zes maanden geleden knalde een aimabele buurman de duiven in zijn te verbouwen boerderij schuur doodleuk af. Hij vertelde dit met enige trots alsof hij aan het kleiduivenschieten was. Ook eksters laten zich overigens niet onbetuigd. Tot hun derde levensjaar leven ze in 'jeugdbendes'. Niets is wat het lijkt.
Ab+
