Ik had me na twee uurtjes knallen op de Parijs-fiets (Cube raceframe met dikke 29 inch banden) opgesloten in mijn mancave. Ik trapte net geen 7 watt per kilo, maar toch op zijn minst 6,5. Binnen handbereik gelletjes, ketonen drankjes, gummi beertjes en rijsttaartjes, mocht ik gedurende de dag een hongerklop krijgen.
Vandaag, quatorze juillet, was een bomvolle sportdag met de Koninginnenrit in de Tour, de Wimbledon finale en de finale van het EK Voetbal in Duitsland.
Vlak na het douchen begon even over half twaalf Eurosport al met de Tour uitzending. Daarvoor had Thijs Zonneveld in de podcast 'In het wiel' mij door het monsterlijke parcours gepraat. Eerder deze week won Vingegaard verrassend van Pogacar in notabene een zware heuveletappe. Was het ego van Pogi te groot om zo vroeg solo te gaan, kreeg hij een hongerklop en / of was de tactiek van UAE, zoals gewoonlijk, niet intelligent? Is Vingegaard ook zo goed in de Pyreneeën? Op zaterdag naar Pla d’Adet (10 kilometer á 8%) kwam het antwoord van Pogi. Nadat hij zijn UAE ploeg had opgebrand over onder andere de Tourmalet gaf de aanvaller pur sang 4,5 kilometer onder de top gas. Vingegaard kon deze keer niet volgen. Pogi pakte bijna een minuut op Vingegaard. Niets mis met Pogi zijn vorm dus. Dat bleek ook uit de sensationele verbetering van het KOMmetje - onder andere van Armstrong - op Pla d’Adet, met ruim 2 minuten. Waar men vroeger naar verboden middelen greep om presentaties te verhogen kunnen deze tegenwoordig verklaard worden door de vele innovaties op het gebied van materiaal en voeding. En natuurlijk de briljante genen van de Sloveen.
Op quatorze juillet was de Koninginnenrit met 5 beklimmingen met in totaal 5000 hoogtemeters. Met bijna twee minuten voorsprong begon Pogi aan deze monsterlijke etappe. Visma hanteerde de sloophamer. Met een hoog tempo probeerden ze Pogi en UAE onder druk te zetten. Maar het was niet genoeg om Pogacar te slopen. Sterker nog, hij reed achter de rug van Vingegaard weg op de laatste klim, Plateau de Beille. Vijf kilometer onder de top demarreerde hij en pakte weer ruim 1 minuut op de sterk rijdende Deen en bijna drie minuten op Evenepoel. Vingegaard trapt enorme wattages, maar de beste wielrenner ter wereld (ooit) trapte super wattages. Hij was maar bijna 4 minuten sneller dan het KOMmetje van Pantani op de berg. Dat bevestigt nog eens het absurd hoge nivo van Pogi en in mindere mate van Vingegaard die nu ruim drie minuten achter staat in het GC.
Wordt het nog spannend in de derde week? Is Nice nog ver?
In onder andere de afdaling van de Col d’Agnes schakelde ik naar de BBC waar de Wimbledon finale werd gespeeld tussen Djokovic en Alcaraz. Waar generatiegenoten Federer en Nadal zijn afgehaakt, stond enfant terrible Djokovic in de zoveelste grand slam finale. Kaartenprijzen voor de finale gingen door het dak. Goedkoopste kaartje was 10.600 dollar.
Djokovic - recordhouder grand slams - kon revanche nemen van het verlies van vorig jaar. Toen een heerlijke partij van vier uur, gewonnen door de jonge Spanjaard in vijf sets. Maar op zondag 14 juli stond binnen no-time de controversiële Serviër twee sets achter. De Servische oude strijder kwam in de derde set, bij 3 match points tegen, terug en sleepte er nog een tiebreak uit die hij verloor. Het heilige vuur ontbrak bij Djoko. Tegen Alcaraz leek Djoko een oude man die van Alcaraz een masterclass tennis kreeg op het centre court. Misschien dat zijn likability nu toeneemt.
Het werd al een beetje donker in mijn mancave toen de finale van het EK voetbal werd gespeeld. De eerste helft was het aanijken niet waard, maar de tweede vergoedde veel. In een spannende tweede helft werd Engeland uiteindelijk verslagen. Spanje was op het weinig verheffende EK het enige land wat speelde om te winnen. Vooral dankzij twee jonge smaakmakers aan de zijkanten, Lamal en Williams. Zij speelden onbevangen en samen met Rodri op het middenveld waren zij verantwoordelijk voor de Spaanse titel. In de finale scoorde Williams op aangeven van Lamal in de mooiste aanval van het toernooi. Engeland maakte nog wel gelijk, maar invaller Oyarzabal besliste de finale.
By the way..Oranje reikte tot mijn verbazing - en waarschijnlijk ook tot hun eigen verbazing - tot de halve finale. Met een middelmatig elftal en een dinosaurus als coach is het een wonder dat ‘we’ de halve finale gehaald hebben. Met dank aan het speelschema waar we zwakke landen als Roemenië en Turkije als tegenstanders moesten kraken. Het spel was ronduit zwak waarbij Koetje vasthield aan spelers - Wijnaldum en Memphis - die over de hill zijn. Het enige wat me bij zal blijven van het EK 2024 is de carnavaleske oranje massa die van links naar rechts host op de klanken van Snollebollekes.
Ab+
