Voordat we in het zwarte gat vallen staan er gelukkig nog een aantal leuke wielerwedstrijden op het programma. Voor de najaarswedstrijden was de helft van het peloton afgereisd naar Canada, voor de GP Montreal en de GP in Quebec. Wie dat te ver vond, gaf acte de présence op het EK in Hasselt, België. Misschien (nog) niet zo prestigieus, maar een prijs is toch een prijs, nietwaar?
De Belgen namen het EK in ieder geval serieus. Zo serieus dat ze op papier twee sprinttreintjes konden opzetten in de wegrace op zondag. Eén voor Philipsen en één voor Merlier? Zelden gebeurd dat twee landgenoten elkaars concurrenten zijn in een landenwedstrijd. Bij de Italianen was het makkelijker. Alle ballen op Milan. Het parcours was een Ronde van Vlaanderen extra light. Extra light, dat bleek ook in de koers toen Mathieu van der Poel probeerde een paar keer op de kasseistroken weg te komen, maar de sprinterslanden hengelde de wereldkampioen elke keer weer binnen. Toen hij in een groep met onder andere Pedersen was teruggepakt op 25 kilometer van de finish was een massasprint onvermijdelijk.
Asgreen probeerde in een uiterste poging toch nog te ontsnappen tien kilometer voor de meet, maar tevergeefs. Kragh Andersen was de volgende Deen om de Belgen en de Italianen te pesten. Maar ook hij werd even later tot de orde geroepen. Mooi om te zien dat de niet-sprinter landen zich niet zomaar neerlegden bij een massasprint. Bij de wegrace van de dames op zaterdag daarentegen had niemand de ballen of kon simpelweg niemand demarreren om de Nederlandse favoriet Wiebes in de wielen te rijden, Dodelijk saai.
De Nederlanders zochten elkaar in de laatste vijf kilometer ook op om Kooij in stelling te brengen. De Italianen namen met wegkapitein Trentin het initiatief de laatste twee kilometer. De Belgen zaten daar vlak achter. Merlier had, zoals zo vaak het geval, helemaal geen sprinttrein nodig. Philipsen had wel een sprinttreintje geformeerd. Merlier ging buitenom, ontweek hiermee de drukte in de sprint en won de massasprint in Hasselt voor Kooij. Kooij zag zijn sprinttrein ontsporen, maar kwam uit de rug van Philipsen nog dichtbij. Merlier zijn topsnelheid is ongeëvenaard. Van achteren kan hij zo snel aankomen als hij de ruimte krijgt. ‘Reus’ Milan kwam er niet aan te pas ondanks het vele beulswerk van Europees kampioen tijdrijden Affini.
Mathieu had de beentjes weer eens gestrekt en lijkt, een paar kilootjes lichter, klaar om zijn WK titel in Zürich op het zware heuvelachtige parcours te verdedigen. Zijn concurrent Pogacar liet in Canada tijdens de GP Montreal zien dat hij de te kloppen man is op het WK. Spannend werd het in Montreal nooit jammer genoeg. Zeker als hij als enige Galactico aan de start verschijnt.
Voor van der Poel wordt het wel weer eens tijd om te schitteren. Mocht het niet lukken op het WK dan verwelkomen Lau en ik hem graag op het WK Gravel in Leuven.
Ab+
